بازی های خاکی!

بازی های خاکی

توهفتگل که بودیم نه فامیلی داشتیم ونه آشنایی!!

روزهای داغ و بلند!!

باتنهایی ما انگار روزها با اون گرماش بیشتر کش میومد!!

پاک حوصله مون سر می رفت !

کوچه وخیابون هم سوت وکور وبی صدا که بیشتر دلتنگی رو مهمون دلمون میکرد!!

مادرم که مشغول پخت وپز وشست وشو و رتق وفتق کارای خونه بودن بخشی از وقتشون را

به آموزش آرایشگری و گل سازی وگلدوزی و...اختصاص داده بودن!

واقعا یک مادر کدبانو وهنرمند!!

درخت پسته وپرتقال و گلهای زیباشو هنوز به خاطر دارم!

گاهی هم با کامواهای رنگی ودارکوچکی که درست کرده بودن ،روپشتی وکوسن درست 

می کردن!!

اینطوری سرشون گرم بود!!

ماهم خصوصا تو روزای گرم تو خونه باید خودمونو سرگرم می کردیم تا عصر بشه وهوا

قابل تحمل!!

اون وقت مثل پرنده ای که از قفس رها می شد ، می پریدم تو کوچه!!

بادوستانمون روی زمین خاکی لی لی بازی می کردیم !

گاهی هفت سنگ!

گاهی هم می رفتیم کنار تپه ی بزرگی که کمی دورتر از منزلمون بود بالا بلندی بازی می کردیم!

یکی از سرگرمی های جالبمون این بود که با چوب روی زمین خاکی نقاشی می کشیدیم یا

اسم -فامیل بازی می کردیم!!

البته ناگفته نمونه که دوستم پوران وقتی دلش می گرفت با چوب می افتاد به جون زمین وبا حرص و ناراحتی شکل های نامفهوم می کشید!!

یعنی این بازی رو -نقاشی روی خاک رو- پوران اختراع کرد!!!

 همون وقت متوجه می شدیم پوران حوصله نداره و اونقدرسر به سرش میذاشتیم تا حالش جا میومد و می رفتیم بازی می کردیم!

پسرا هم بعد از کلی خوش وبش وبازی تازه آخر شب توخیابونای بزرگ وخلوت فوتبال بازی 

می کردند!

خلاصه بعد از ساعتهای طاقت فرسا با دوستامون دلی از عزا درمیاوردیم وآخرشب خسته و

ناتوان به خواب شیرین وعمیق می رفتیم!!

الان دلم خیلی هوای بچگی هامو کرده !

دوستای مهربون که دیگه ازشون خبری ندارم وهرکدوم از شهری منتقل شده بودن به جز پوران کهجنوبی بودن وساکن هفتگل!!

راست میگن روزگار میگذره وفقط یادها می مونه!!!!